Rozdział 39

Zapraszam do komentowania, kochani. :* Miłego czytania.

*Następnego dnia*

*Oczami Zayna* 

Musiałem załatwić jedną bardzo ważną sprawę. To już za długo się ciągnie. Maggie, która siedziała na łóżku spojrzała na mnie pytająco.

- Idziesz gdzieś?- spytała. Skinąłem głową.

- Muszę wreszcie zakończyć tą sprawę z Lily.- oznajmiłem. Na twarzy szatynki pojawiło się nieukrywane niezadowolenie.- Nie martw się szybko do ciebie wrócę. W tym czasie możesz posiedzieć z chłopakami.- uśmiechnąłem się do dziewczyny. Miałem nadzieje zastać w domu Lily. Wolałem jej nie uprzedzać, że wpadnę. Pewnie znowu wymyśliłaby jakąś chorą szopkę. Droga do domu Lily zajęła mi tyle samo czasu co zawsze. Pojechałem autem, wiec trwało to może 10 minut.

- Skąd się tu wziąłeś?- spytała zdziwiona brunetka.

- Musimy pogadać, Lily. Wpuścisz mnie?- uniosłem brwi.

- Jasne.- Gdy oboje byliśmy już w salonie zacząłem się zastanawiać jak zacząć rozmowę.

- Lily, wiem że nie jesteś w ciąży.- spojrzałem na twarz dziewczyny by zobaczyć jej reakcje. Na jej czole pojawiły się zmarszczki.

- Skąd możesz o tym wiedzieć, skoro w ogóle się mną nie interesujesz? Masz mnie gdzieś, więc skąd ta pewność?- oburzyła się.

- Udowodnij to.- moje słowa wyraźnie ją zaskoczyły. Wpatrywała się we mnie w osłupieniu.- Możesz już powiedzieć prawdę. Mogłabyś mi wyjaśnić po co to robiłaś?- Lily nie wiedziała co ma powiedzieć. Pewnie zastanawiała się czy ciągnąć to dalej czy się przyznać do kłamstwa. Usłyszałem jej ciężkie westchnięcie.

- Okej, kłamałam.- przyznała.- Chciałam cię przy sobie zatrzymać i nadal chce.- jęknęła z bezradności.- Gdyby nie ta głupia dziewczyna ożeniłbyś się ze mną. Nie pamiętasz już że mi się oświadczyłeś?

- Pamiętam, ale to była pomyłka.- przyznałem.

- Ty cały jesteś pomyłką. Moje uczucia do ciebie się nadal nie zmieniły. Chyba już zapomniałeś jacy byliśmy szczęśliwi, jak obiecywałeś mi rzeczy. Obietnice z których nigdy się nie wywiązałeś. Mówiłeś że jestem tą jedyną.
- Lily, tak było kiedyś. Teraz wszystko się zmieniło. Nie kocham cię i naprawdę nigdy nie kochałem.- skrzywiłem się mówiąc te słowa. Na pewno sprawiłem jej tym przykrość, ale taka była prawdą.- Pójdę już.
- Jasne. Bądź jak cała reszta facetów i po prostu sobie idź.- Brunetka stała na przeciwko mnie.
- Mam zostać i mówić ci że wszystko będzie dobrze i takie tam? To tylko puste nieszczere słowa.
- Może ja tego potrzebuje? Możesz mnie chociaż przytulić?- spytała. W jej oczach mogłem odczytać smutek. Nie była zadowolona moją postaną. Niechętnie się zgodziłem.
- Okej, ale później sobie idę.- dziewczyna bez chwili wahania podeszła do mnie i mocno mnie objęła. Dziwnie było przytulać inną dziewczynę niż Maggie. Przez chwile po prostu tak staliśmy, a Lily nawet na chwile nie warzyła się ode mnie odsunąć. Odchyliła do tyłu głowę i przygryzła dolną wargę. Jej oczy uważnie wpatrywały się w moje. Zachowywała się tak jakby już nigdy więcej ta chwila miała nie nastąpić. Może i było w tym trochę prawdy. Zacząłem się czuć jak kiedyś, gdy byliśmy razem. To było cholernie dziwne uczucie. Lily, przysunęła swoje usta do moich i delikatnie je musnęła. Błyskawicznie się dosunąłem. Zdezorientowany na nią spojrzałem.
- Co ty wyprawiasz?- warknąłem. Nie czekając na jakieś wyjaśnienia ruszyłem do drzwi. Między nami wszystko od dawna było skończone. Nie chciałem do niej wracać. Kocham Maggie, nie ją! Gdy znalazłem się w aucie odpaliłem samochód i wróciłem do domu.

*Oczami Maggie*

Usłyszałam ze wrócił Zayn. Wyszłam z pokoju i zeszłam na dół.

- Czemu wyglądasz jakbyś...- Louis zaczął się zastanawiać nad odpowiednim słowem.-... jakbyś zaraz miał dostać i na dodatek jesteś jakiś... zdenerwowany? Wściekły?

- Wydaje ci się.- odpowiedział pośpiesznie Zayn. Słysząc ich rozmowę odrobinę zwolniłam.

- Widać że coś się stało.- stwierdził Liam. Oparłam się ramieniem o ścianę obok drzwi, żeby lepiej słyszeć. Zaczęłam się zastanawiać o co chodzi.- Więc?

- Może napalona Lily chciała go wykorzystać?- zaczął się śmiać Harry.

- Można tak powiedzieć.- ciężko westchnął szatyn.- Pocałowała mnie, ale ją odepchnąłem. Szczerze to mam już jej dość. Non stop robi te swoje żałosne sztuczki.- warknął.- Nie mówcie Maggie. Będzie zła...- stanęłam w drzwiach. Moje wargi mimowolnie się rozdzieliły. Zayn stał oparty o meble. Jego wzrok szybko spotkał mój.

- Gdy następnym razem będziesz miał coś przede mną do ukrycia mów ciszej.- ruszyłam w stronę frontowych drzwi.

- Maggs!- zawołał za mną łapiąc moje ramię. Obróciłam się do niego przodem.

- Zostaw mnie!- warknęłam, ale na nim nie zrobiło to najmniejszego wrażenia. Przyciągnął mnie do siebie i mocno objął.- Śmierdzisz tą idiotką.- zmarszczyłam nos. Jej perfumy miały dość specyficzny zapach.

- Nigdzie nie pójdziesz.- szepnął unosząc mój podbródek.- To nie moja wina, że ona tak się zachowuje.

- Ale twoją już jest to że chciałeś to przede mną ukryć. Chyba jesteśmy razem, prawda?- warknęłam.- Chyba zasługuje na szczerość?

- Przepraszam. Już nigdy więcej cię nie okłamię.

- Przysięgasz?- upewniłam się.

- A wątpisz?

Po naszej małej sprzeczce oboje poszliśmy na górę. Wolałam dokończyć tą rozmowę w cztery oczy, nie w dwanaście.

- Jeżeli Lily myśli że skoro jest chodzącym ideałem może mieć wszystko, to jest w błędzie. Jest ode mnie o wiele ładniejsza, ale co z tego?- Zayn podszedł do szafki i wyciągnął z niej białą kartkę i marker. Napisał coś na niej, po czym skierował ją w moją stronę. Na jego ustach był wymalowany szeroki uśmiech, a jego oczy pod wpływem światła tańczyły iskierki. Wyglądał nieziemsko. Przeczytałam napis na kartce. Moja złość nagle wyparowała. Podeszłam do chłopaka i po prostu go pocałowałam. To że tak sądził sprawiło mi ogromną radość. Głupia kartka, a w moim sercu teraz panował zamęt.

~~~~~~~~~~~~~

CZYTASZ = KOMENTARZ