Rozdział 41

Pierwszą część rozdziału dedykuje Zboczuszkowi Oli. xD Zaś tą drugą, bardziej udaną Natalii. :) Miłego czytania. :*

Podniosłam się do pozycji siedzącej. Nadal nie rozpoznawałam miejsca w którym właśnie byłam. Gdy miałam wstawać z łóżka zorientowałam się że właściwie nie mam na sobie nic. Przeczesałam palcami włosy i powoli wyszłam z łóżka. Odnalazłam na ziemie swoje ciuchy. Zaczęłam się ubierać. Gdy wkładałam na siebie bluzkę, która była ostatnią rzeczą jakiej jeszcze na sobie nie miałam, drzwi od łazienki się otwarły. Stałam tyłem do drzwi i szczerze mówiąc bałam się odwrócić. Czułam się jak sparaliżowana. Drzwi od łazienki się zamknęły, a osoba która jeszcze chwile temu się w niej znajdywała, ruszyła w moim kierunku. Uczucie niepewności przeszywało całe moje ciało do momentu gdy poczułam jego ręce na tali. Jak mogłam zwątpić w samą siebie? Jak mogłam zwątpić w cały swój związek z Malikiem? Ręce chłopaka oplotły moją talie, a podbródek opadł na moje ramie. Czułam się paskudnie.

- Dzień dobry.- szepnął do mojego ucha. Uśmiechnęłam się słysząc jego piękną barwę głosu.

- Co tutaj robimy?

- Upiłem cię, bo wtedy jesteś łatwiejsza. Zaciągnąłem cię do hotelu i wykorzystałem.- zaczął się śmiać.

- Świetny żart. Zapisze go sobie, żeby w nocy mieć się z czego śmiać.- powiedziałam z nuta sarkazmu.

- Myślałem że ty w nocy jęczysz.

- Malik, jesteś zabawny, naprawdę. Zbyt wysoko się oceniasz, kotku.- odwróciłam się do niego przodem i położyłam dłonie na jego szyi. Zayn zadziornie się uśmiechnął.

- Musiałaś czuć się okropnie gdy tak udawałaś.

- Nawet nie wiesz jak bardzo.- szatyn musnął moje usta.

- Miła jak zawsze.- podsumował moje zachowanie.

- Zabierz mnie dzisiaj na kolacje, gnojku.- wyszeptałam uśmiechając się.

- Nie wiem czy zasłużyłaś.- kolejny raz pocałował moje usta.

Wieczorem Zayn zabrał mnie na obiecaną kolacje. Ubrałam się w elegancką sukienkę, a Zayn w garnitur. Cała drogę powtarzałam mu jak seksownie w nim wygląda. Przestałam myśleć o tym co się działo rano. Teraz liczyła się ta chwila. Gdy siadałam przy stoliku Malik odsunął mi krzesło. Nagle stał się taki porządny.
- Co zamawiasz, kochanie?- spytał.
- Mogę najpierw przeczytać co jest w karcie?- zaśmiałam się.
- Zastanowię się.- przestudiowałam kartę i powiedziałam Zaynowi na co mam ochotę. Gdy kelner przyszedł do naszego stolika, szatyn złożył zamówienie. Za kilka dni Zayn wyjedzie. Boże, nie potrafiłam jakoś przyzwyczaić się do tej myśli. Zawsze był na wyciągnięcie ręki i nagle wyjeżdża. To będzie najgorszy okres w moim życiu. Sama myśl że na pewno pojedzie w kolejne trasy mnie przytłaczała. Cieszę się że przynajmniej mam Jamesa i wujka. Cóż teraz nawet wujkiem będę musiała się podzielić. To dziwne uczucie. Zawsze miałam go tylko dla siebie. Cieszyłam się że wreszcie kogoś poznał, ale jednak to strasznie dziwne. Zawsze był sam i jakoś się do tego przyzwyczaiłam.
- O czym myślisz?- spytał chłopak.
- O wujku i jego nowej dziewczynie.- odpowiedziałam biorąc łyk wina.
- Czyżbyś była zazdrosna?- uniósł pytająco brwi.

- Nieee! Po prostu trudno się do tego przyzwyczaić. Jeszcze do niedawna był sam. Zawsze miał dla mnie czas i mogłam w każdej chwili się z nim spotkać. Ostatnio gdy do niego przyszłam dziwnie się czułam. Tak jakbym im przeszkadzała. Zresztą pewnie tak było.- skrzywiłam się.
- Przywyknij do tego że inni ludzie też chcą mieć swoje życie. Nie jesteś pępkiem świata, księżniczko.
- Nic o mnie nie wiesz.
- Z pewnością.- zaśmiał się pod nosem.
- Co cię tak bawi?
- Ty, kotku.
- Miło.- powiedziałam sarkastycznie.- Kiedyś naprawdę cię uderzę.- Malik zaczął się śmiać.
- Nie mogę się już doczekać. Jesteś taka słodka gdy mi grozisz.- przygryzł dolną wargę.

Po kolacji postanowiliśmy wracać do domu pieszo. W restauracji spędziliśmy dość dużo czasu. Na dworze było już ciemno, a na niebie pokazały się gwiazdy. Delikatny wiatr sprawił że na mojej skórze pojawiła się gęsia skórka. Zayn widząc to dął mi swoją marynarkę.

Idąc złączyliśmy swoje dłonie. Dookoła nas panowała cisza. Było słychać tylko stukot moich obcasów i co jakiś czas nadjeżdżające samochody. Cisza była kojąca. Świadomość że idzie obok mnie ktoś tak bardzo ważny jak Zayn powodowała, że na moich ustach mimowolnie pojawiał się uśmiech. Byłam szczęśliwa, że jesteśmy razem.
- Będziesz ze mną zawsze?- słowa, które wypowiedziałam były strasznie ciche. Miały jednak bardzo głębokie znaczenie. Wpatrywałam się w czubki własnych butów. Szatyn ścisnął mocniej moją dłoń.
- Oczywiście.- odpowiedział jakby odpowiedz była logiczna. Gdy Malik niespodziewanie się zatrzymał, zdziwiona na niego spojrzałam. Chłopak zrobił kilka kroków w moją stronę i tym samym znalazł się kilka centymetrów od mojej osoby. Położył obie dłonie na bokach mojej głowy i zbliżył ją do swojej. Czułam jego ciepły oddech zmieszany z wodą kolońską. Jego usta złączyły się z moimi w niewinny pocałunek. Moje serce jak zwykle dawało o sobie znać. Czułam jak mocno bije. Zaś w moim brzuchu ponownie pojawiło się stado motyli. Czułam się jakbym była z nim na pierwszej randce, a to był nasz pierwszy pocałunek. Zayn potrafił niespodziewanie odmienić rzeczywistość. Wprawić moje uczucia w cholerną plątaninę. Spojrzałam w czekoladowe oczy szatyna. Dlaczego jak tak kochałam te jego piękne oczy? Mogłabym godzinami po prostu w nie patrzyć i za każdym razem odkrywać w nich coś innego, coś nowego, nieznanego. Nigdy nie czułam z nikim innym takiej więzi jak właśnie z nim.- Najpiękniejsza księżniczka jaką kiedykolwiek widziałem.- szepnął słodko się uśmiechając.
- Musiała być piękna by dorównać księciu.- odpowiedziałam również szeptem. Łomotanie mojego serca wcale się nie uspokoiło. Zaczęłam się obawiać że w całym mieście nie słychać niczego innego prócz bicia mojego serca.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pierwsza połowa rozdziału jest beznadziejnie napisana, ale koniec już jakoś wyszedł mi genialnie. *_* Bosz jestem z siebie dumna. xD Jest więcej opisów, niż na początku. :3 Poza tym pisało mi się bardziej z pasją niż z przymusu. xD Dobra nie ważne. :P

Bardzo bym się ucieszyła gdyby każdy skomentował rozdział. :3 Byłby to dla mnie świetny prezent. Tak więc zachęcam do komentowania. Przepraszam was za to że nie dodałam wcześniej, ale nie chciało mi się pisać.
haha Zapomniałam jeszcze dodać że wasze komentarze są cudowne. Motywujące jak i śmieszne. Wasze pomysły czasami mnie rozbawiają. Na przykład te pod ostatnim rozdziałem kiedy stwierdziliście że Maggie została porwana. xD Strasznie się śmiałam gdy to czytałam. Strasznie was za to kocham. :*

Wasza Nika. xx

KOMENTUJCIE!