Rozdział 47

Gdy znalazłam się w kawiarni Conor już na mnie czekał. Zamówiłam sobie sok i usiadłam naprzeciwko chłopaka.
- Cześć!- przywitałam się przyjaźnie.- Płacisz za mój sok.- przypomniałam mu uśmiechając się. Conor od razu zaczął się śmiać.
- Miło że jesteś bezpośrednia. Nie będziemy się razem nudzić.

- Chyba za bardzo się zagalopowałeś, kolego. Przyszłam na sok. Nie wyobrażaj sobie, że zostaniemy przyjaciółmi.
- Nawet nie przeszło mi to przez myśli.- zapewnił pijąc swoją kawę. Musiałam przyznać, że ma bardzo ładny uśmiech, który prawie cały czas ma przyklejony do ust. Teraz przynajmniej wyglądał normalniej. Gdy na mnie wpadł, był w dresie, a teraz zamienił go na biały top i dżinsy. Mimo, że fajnie się z nim droczył to jednak brakowało mi Zayn'a. Nikt mi go nie zdoła zastąpić, nawet James. Malik był niezastąpiony. Choćbym miała jego kopie to i tak nie będzie on moim Zayn'em. Cieszyłam się jak dziecko na myśl, że wieczorem będę mogła z nim pogadać, a co najlepsze zobaczę go. To musi mi na razie wystarczyć.

- Wisisz mi autograf Britney Spears. Wiedz, że pamiętam.- zachichotałam mówiąc to.
- Zapytam Britney. A tak serio, to ty jesteś z Zayn'em, prawda? Widziałem cię nie raz w gazetach, więc raczej się nie mylę.- stwierdził. To, że ludzie kojarzyli mnie z gazet czasami było wkurzające, ale czego się nie robi dla ukochanej osoby. Wzruszyłam ramionami.
- Mogłeś mnie pomylić z kimś innym.- upiłam kolejny łyk soku.
- Jestem pewien, że to ty.- był bardzo pewny siebie, co już zdążyłam zauważyć.
- A co to zmieni jeśli powiem, że to ja?
- Cóż...- udawał, że się zastanawia.- Chyba nic.- pokiwałam głową.
- Okej.- spędziłam sporo czasu z Conor'em. Myślami byłam zupełnie gdzieś indziej. Chciałam żeby był już wieczór. Szkoda, że nie mogłam przyśpieszyć czasu i zarazem go zatrzymać. Rozmyślałam też o dziwnym zachowaniu James'a.
- Nad czym tak ciągle myślisz?- podniosłam wzrok. Conor był ostatnią osobą z którą rozmawiałabym na temat swoich myśli. To należało tylko do mnie. Na dodatek było to zbyt osobiste żeby rozmawiać o tym z obca osobą. Dlatego też w odpowiedzi wzruszyłam ramionami.
- Nie ważne.- delikatny uśmiech wdarł się na moje usta. Siedziałam z Conor'em jeszcze pewien czas, a później poszłam do domu. Nie umówiliśmy się na kolejne spotkanie. Stwierdziłam, że muszę zrobić coś z Jamesem. Chyba powinniśmy poważnie porozmawiać. jego zachowanie nie jest normalne.

Gdy wieczorem siedziałam na łóżku, skręcało mnie od środka. Miałam włączony komputer i czekałam aż Zayn wejdzie na skypa. Jaką godziną określa wieczór? 20? 21? Może 12? Westchnęłam. Którąś na pewno. Leżałam na plecach wpatrując się w sufit pokoju. Laptop leżał na moim brzuchu i był otwarty na liście znajomych na skypie. Komputer grzał mój brzuch, przez co było mi dość ciepło. Co jakiś czas sprawdzałam czy Malik się nie pojawił. Oczywiście za każdym razem go nie było. Znudzona weszłam na jakąś stronę o One Direction. Byłam ciekawa co właściwie robili chłopaki. Były różne posty, ale jeden szczególnie przykuł moją uwagę. Włączyłam filmik i wyszczerzyłam się jak głupia. Weszłam na twittera i napisałam na swoim koncie posta: ''@HarryStyles Czy mam rozumieć, że odbijasz mi chłopaka? :P'' Pod postem jeszcze dodałam link. Nudziłam się i to bardzo. Znowu powróciłam do poprzedniej pozycji. Znałam ten sufit na wylot. Nie widziałam go jednak teraz dokładnie, bo światło w pokoju było zgaszone, ale patrzyłam na niego milion razy. Lubiłam siedzieć w pokoju przy zgaszonym świetle, wtedy panował tu jakiś nastrój. Przymknęłam powieki, a ręce ułożyłam za głową. Cisza i ciemność jaka panowała dookoła doprowadziła do tego, że zrobiłam się senna. Ni sto ni zowąd mój laptop wydał z siebie odgłos. Wystraszyło mnie to i tym samym spowodowało, że zaczęłam się śmiać z własnej głupoty. Uniosłam głowę. Zdzwonił do mnie Malik. Nareszcie! Odebrałam i na ekranie pojawił się sam Zayn. Jak miło było go wreszcie zobaczyć.
- Z czego się śmiejesz?- spytał od razu unosząc brwi. Położyłam laptopa na pościeli i wychyliłam rękę żeby zaświecić lampkę. Byłam pod wrażeniem, że Zayn w ogóle coś widział w tej ciemności.
- Prawie tu zasnęłam i wystraszył mnie laptop.- zachichotałam mówiąc o tym. Gdy lampka rozświetliła pokój, usiadłam na jednym końcu łóżka. Ułożyłam komputer tak aby szatyn mógł mnie zobaczyć. Spojrzałam na ekran. Zayn się we mnie wpatrywał, ja zresztą zrobiłam to samo.

Chłopak przygryzł dolną wargę, a później wypuścił ją z pomiędzy zębów.
- Przestań!- zażądałam.
- Przeszkadza ci to?- spytał i ponownie to zrobił. Tym razem wolniej.
- Bardzo.
- To dobrze.- uśmiechnął się łobuzersko.
- Nawet nie wiesz jaką mam ochotę cię przytulić.
- Musisz jeszcze wytrzymać, księżniczko. Myśl pozytywnie. Jak wrócę będziesz mnie miała całego dla siebie.- uśmiechnęłam się.
- Wolałam uzyskać odpowiedź typu: ''jutro do ciebie przyjadę''.
- Mam kłamać?- westchnęłam. Przejechałam opuszkami po jego twarzy.- Brakuje mi twojego pyskowania.- zaczęłam się śmiać. Faktycznie tylko tego mogło mu brakować. Wcale nie tęsknił za mną.
- Myślałam, że jesteś większym romantykiem.
- Oczywiście, że jestem. Jeszcze się przekonasz.- mój telefon przerwał naszą rozmowę. Dostałam esemesa. Sięgnęłam po telefon, który chwile temu leżał na półce, teraz znajdował się w moich rękach.

Od: James
Treść: Nie chce ci przeszkadza, bo może rozmawiasz ze sowim nowym przyjacielem, ale może będziesz miała czas żeby ze mną jutro pogadać?

Westchnęłam. Jak zwykle problemy z James'em. Odpisałam mu szybko, że umówimy się jutro, bo teraz rozmawiam z Zayn'em.
- Co jest?- spytał szatyn, przeczesując włosy.
- Posprzeczałam się trochę z James'em.- machnęłam ręką. Nie chciałam mówić mu z jakiego powodu, bo pewnie strzeliłby jakąś scenę zazdrości. Postanowiłam pominąć ten fakt, który przecież ni był ważny.- Co u chłopaków?
- Nic się nie zmieniło.
- Pozdrów ich.- Zayn skinął głową.
- A jak sytuacja w domu? Nie kłócisz się już z mamą?
- Właściwie to już od jakiegoś czasu wszystko wróciło do normy. To chyba był jej chwilowy szok, że jesteśmy razem, ale już jest dobrze. Poznałam bliżej Lisę - dziewczynę Alex'a.- rozmawiałam z Malik'iem o wszystkim i o niczym. Nasza rozmowa trwała i trwała. W końcu doszło do tego, że leżałam w piżamie i powoli usypiałam nadal z nim rozmawiając. Tak strasznie za nim tęskniłam, że nie potrafiłam teraz się rozłączyć. Ustaliliśmy, że ta osoba, która później zaśnie się rozłączy. Powstrzymywałam zamykające się powieki by tylko widzieć jego twarz i słyszeć zmęczony głos.
- Zasypiasz.- powiedział w końcu. Niewidocznie pokręciłam głową.- Dobranoc kochanie.
- Jeszcze nie.- szepnęłam.
- Jutro o tej samej godzinie. Dobranoc!- uśmiechnął się rozłączając. No i zostałam sama. Już go nie było. Nawet nie wyłączyłam laptopa, który leżał na poduszce obok. Nie zdążyła, bo sen był szybszy.

~~~~*~~~~

Dawno nie pisałam, ale to ze względu na to, że było mało komentarzy. :/ Nie miałam też trochę ochoty na pisanie, ale napisałam. Jeśli tym razem tez będzie tak miało komentarzy, to pewnie też to opóźnię.

Mam jeszcze prośbę do Mai, bo niechcąco usunęłam link do twojego bloga i nie mam jak cię informować. Jakbyś mogła mi go jeszcze raz wysłać, byłoby fajnie. :3

Nika xx

KOMENTUJCIE!