Rozdział 19

*Następnego dnia*

*Oczami Maggie*

Usiadłam po turecku na kanapie. Po mojej lewej stronie siedział Tom, brat Jamesa, a po mojej prawej sam James.

- Właściwie to czemu wy nie jesteście razem?- spytał Tom.

Oboje z Jamesem spojrzeliśmy na siebie i wybuchliśmy śmiechem.

- Młody lepiej idź zajmij się swoimi sprawami, a nie swataniem ludzi.- James chwycił poduszkę i rzucił w brata. Ten oczywiście oddał mu tym samym.

- Pójdę jak odpowiecie na moje pytanie.- nalegał. Westchnęłam.

- Bo wiesz… my z Jamesem już jesteśmy razem.- zaczęłam.

- Wiedziałem.- krzyknął Tom.

- Ona żartuje idioto.- zaśmiał się James. Tom wstał z kanapy i gdzieś poszedł. Strasznie go polubiłam. Jest bardzo podobny do swojego brata.- Maggie właściwie to dlaczego nie jesteście razem? Czasami cię nie rozumiem.- westchnął wpatrując się w moją twarz. Spojrzałam na ziemię. Dzięki James. W odpowiedzi wzruszyłam ramionami.- Skoro ty go kochasz i on ciebie… Nie widzę żadnych przeszkód.- kontynuował James.- Mogłabyś czasem schować swoją dumę i zadbać o swoje szczęście.- przyjaciel położył swoją rękę na mojej.- Spotkaj się z nim jutro. Porozmawiacie sobie.

- Czemu mi to doradzasz? Przecież ty go nienawidzisz.- spojrzałam na chłopaka.

- Ale kocham ciebie i chce żebyś była szczęśliwa, nawet z takim dupkiem.

- Też cię kocham.- mówiąc to przytuliłam się do chłopaka.- Dziękuje ci, James.- pojadę do Malika i z nim pogadam.

*Oczami Zayna*

Nie wiem co mam robić. Cały czas o niej myślę. To co wczoraj powiedziałem ojcu było sto procentową prawdą.

Czemu wszystko musi być takie trudne? Ciężko westchnąłem.

- Co jest Zayn?- usłyszałem głos Liama. Wzruszyłem ramionami.

- Wszystko jest nie tak.- odezwałem się.- Nie rozumiem. Przecież nie jestem już z Lily, jestem tutaj.

- Wiesz że Maggie ma swój charakterek?- mimowolnie się uśmiechnąłem.

- Cały czas o niej myślę.- spojrzałem na Liama.- Co mam zrobić, żeby ją do siebie przekonać? Poradź mi Liam. Przecież jesteś z Danielle.

- I co z tego. Przecież ty byłeś z Lily. Nie zachowuj się jakbyś nigdy nie miał dziewczyny.

- Właśnie.- odezwał się Louis.- Wyślij jej kwiaty.- zaproponował. Chłopak usiadł na fotelu.

- Dobry pomysł, Lou.- pochwalił go Niell, który też zjawił się w salonie. Przeczesałem palcami włosy.

- Jak nie spróbujesz to nic z tego nie będzie.- dodał Hazz. Skąd oni się tu wszyscy nagle wzięli?

- Najlepiej czerwone róże.- dodał Liam.

- Jeśli ty tego nie zrobisz, to my zrobimy to za ciebie.- Harry poklepał mnie po ramieniu. Posłuchałem rady chłopaków i zamówiłem trzydzieści czerwonych i różowych róż. Podałem im adres Maggie. Wszedłem do salonu gdzie byli chłopaki.

- Jeśli jej się nie spodobają zabije was.- syknąłem i usiadłem na kanapie pomiędzy nimi.

*Oczami Maggie*

- Kochanie, zejdź na dół!- krzyknęła mama. Wyszłam z pokoju i zbiegłam po schodach w dół. Ujrzałam mamę z jakimś mężczyzną. Trzymał on czerwone i różowe róże. Zmarszczyłam oczy.

- Słucham.- podeszłam bliżej.

- Proszę.- mężczyzna podał mi kwiaty.- To dla pani.

- Od kogo to? To na pewno nie pomyłka?- zadałam pytania.

- Miałem dostarczyć kwiaty pod ten adres dla pani Maggie. Nie jestem upoważniony do informowania o zleceniodawcy.- zmarszczyłam czoło.- Proszę to podpisać.- podałam mamie kwiaty. Podeszłam do mężczyzny i podpisałam jakiś świstek.- Miłego dnia pani życzę. Do widzenia.- pożegnał się i wyszedł. Poszłam do kuchni gdzie była moje mama z kwiatami. Co to do cholerny ma znaczyć? Mama trzymała w ręku małą karteczkę. Chciała już ją otworzyć i przeczytać, ale szybko jej ją wyrwałam z rąk.

- Kwiaty możesz sobie wziąć, ale to moje.- powiedziałam szybko otwierając karteczkę. Mama patrzyła na mnie podejrzliwie. Zaczęłam czytać.

,,Wyśle ci ich więcej, jeśli tylko będziesz chciała. Jesteś warta każdego kwiata.

Cholernie zakochany Zayn xx’’

Czy on jest normalny?

- Od kogo to?- zapytała ciekawa mama.

- Od największego idioty jakiego znam.- mimowolnie się uśmiechnęłam. To było nawet słodkie. Przeczesałam palcami włosy. Wyciągnęłam z kieszeni telefon. Żółtą karteczkę wsadziłam do tylnej kieszeni. Postanowiłam napisać do Zayna wiadomość. Nie chciałam z nim rozmawiać. Jeszcze wyczułby że wcale nie jestem zła. Wręcz odwrotnie.

Do: Zayn

Treść: Cholerny idiota!

Nie spodziewałam się tak szybkiej reakcji z jego strony. Po niecałej minucie dostałam do niego odpowiedz.

Od: Zayn

Treść: Cholernie zakochany idiota! <3

Uśmiechnęłam się. Mama obserwowała każdy mój najmniejszy ruch.

Do: Zayn

Treść: Nie lubię kwiatów.

Co tyło oczywiście kłamstwem. Niech sobie nie myśli że wyśle mi róże i będę szczęśliwa. Może i jestem, ale to nie znaczy że musi o tym wiedzieć.

Od: Zayn

Treść: Och… Jeszcze dzisiaj wyśle ci trzydzieści szczeniaków albo kociąt, a róże zabiorę. Co ty na to? Chyba że wolisz od razu One Direction?

Zaczęłam się śmiać. Mam nadzieje że sobie żartuje, bo inaczej będę musiała otworzyć hodowle psów, kotów lub One Direction.

Do: Zayn

Treść: haha powinieneś się leczyć. Uwierz że nie jest jeszcze za późno. Znajdę ci jakiegoś psychiatrę. Nie musisz dziękować. Osoba chorym trzeba pomagać. :)

Od: Zayn

Treść: Moim lekarstwem będziesz ty. ;*

Kilkakrotnie zamrugałam. Już mu nie odpisałam. Schowałam z powrotem telefon do kieszeni.

- Od kogo te kwiaty?- spytał Josh. Mama wskazała na mnie.

- Czy wy musicie wszystko wiedzieć? Dostałam je od niepełnosprawnego człowieka.- uśmiechnęłam się i wróciłam na górę. Wzięłam ze sobą swoje kwiaty. Postawiłam wazon na ziemi. Kwiaty były piękne i na dodatek tak pięknie pachniały. Wścibskość mojej rodziny nie zna granic. Czy oni muszą wszystko wiedzieć? To chyba moja sprawa od kogo dostaje kwiaty.

……………………………………………………………………………………...

Piszcie co o tym sądzicie. ;> Dodawajcie się do obserwatorów! Jest 78 obserwatorów, a tak mało komentarzy. To przykre. ;/

CZYTASZ = KOMENTARZ = MOTYWACJA